به گزارش آی تی بوم؛ لورال اوهارا در مصاحبه‌ای به تأثیرات فیزیکی و روانی زیستن در شرایط خاص ایستگاه‌های فضایی پرداخته است. اوهارا مهندس پرواز ناساست که در سپتامبر 2023 (شهریورماه 1402) به فضا رفت. او و تیمش شش ماه گذشته را صرف تحقیق درباره طیف وسیعی از موضوعات کردند؛ برای مثال، آن‌ها به این موضوع پرداختند که مغز و بدن انسان چگونه با ریزگرانش سازگار می‌شود.
تأثیر زندگی‌کردن در فضا بر رؤیاها و بدن فضانوردان
لورال اوهارا در این مصاحبه می‌گوید آدم‌های معمولی فضا را صرفاً در عکس‌ها می‌بینند، اما تجربه‌کردن آن وقتی که برای اولین‌بار به‌صورت واقعی در آن حاضر می‌شوید، بسیار متفاوت است. به گفته او، دیدن زمین از بالا بسیار زیباست، بااین‌حال این صرفاً یک جنبه از زندگی فضانوردان است. آن‌ها باید با مسائل مختلف فیزیکی و روانی دست‌وپنجه نرم کنند که بدن و ذهن انسان به آن‌ها عادت ندارد.
اوهارا می‌گوید تأثیرات فضا بر افراد، صرفاً فیزیکی نیستند. او از سپتامبر سال گذشته میلادی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی ساکن شد، رؤیاهای جدیدی دیده است. او می‌گوید اغلب خود را در فضاهای کوچک و تنگ می‌بیند و به‌دنبال چیزهایی در ایستگاه فضایی می‌گردد. اوهارا این رؤیاها را کابوس نمی‌داند، اما برای او چندان خوشایند نیز نیستند.
از سوی دیگر، در زمین، نیروی گرانش خون و سایر مایعات را نسبتاً در قسمت پایینی بدن نگه می‌دارد. اما زمانی که فضانوردان در شرایط ریزگرانش ایستگاه فضایی زندگی می‌کنند، این مایعات به‌سمت قلب رانده می‌شوند که می‌تواند باعث تورم، احتقان و حتی تغییراتی در بینایی و شنوایی فرد شود.
همچنین پژوهشگران در تحقیقات پیشین خود دریافتند که فضانوردان در طول پروازهای فضایی، ماهانه حدود ۱ تا ۲ درصد از تراکم استخوان خود را از دست می‌دهند. اوهارا و تیمش همچنین سلول‌های بنیادی مغز استخوان در فضا را بررسی کرده‌اند.
منبع: دیجیاتو
